ย้ำรอบที่พันล้านว่า ' ไวยากรณ์ ' นี่แหละเป็นตัวปราบเซียนในการเรียนภาษาเยอรมัน คนมาตกม้าตายไม่สามารถไปถึงระดับสูงได้ก็เพราะ grammatik เนี่ยละค่า #ร้องไห้หนักมาก ซึ่งในไวยากรณ์เองก็ยังแข่งกันว่าใครจะยากเป็นตัวท็อปๆ ซึ่งผู้ที่ได้มงกุฎไปก็คือ ' บุรุษ ' หรือการแยกแยะบุคคล ฉัน เธอ เขา เรา นาย ท่าน นั่นเองค่ะซิสสสส!

ในภาษาเยอรมัน ลำดับของคำในประโยคจะเป็นตัวบ่งชี้ว่า คำคำนั้นเป็นบุรุษที่เท่าไหร่ เป็นฉัน เป็นเธอ หรือเป็นบุรุษที่สาม จะเป็น a an หรือ the ก็อยู่ที่ว่าคำนั้นเป็นประธาน กรรมตรง ( direct object ) หรือกรรมรอง ( indirect object ) ถ้าคำนามเป็นกรรมของบุพบท ก็จะเปลี่ยนบุรุษของคำนามไปด้วย ซึ่งคำบุพบทแต่ละคำก็จะใช้กฎแตกต่างกันออกไป ดังนั้นการจำบุรุษและบุพบทควบคู่กันไปเลย จึงช่วยประหยัดเวลาและชัวร์ว่าใช้ไวยากรณ์ได้ถูกต้อง พูดแล้วเข้าใจแน่นอน คำกริยาที่คำนามตามหลังเป็นกรรมตรง มีดังนี้

แม้จะเป็นข้อสุดท้าย แต่ก็เรียกว่าเป็นโจทย์หินของผู้เรียนภาษาเยอรมันมากมาย นั่นคือ ' คำนาม และเพศนำหน้านาม ' นั่นเองค่ะ! ภาษาไทยกับอังกฤษไม่มีคำบอกเพศ, ภาษาฝรั่งเศสมีสองเพศ คือเพศชายกับเพศหญิง แต่ภาษาเยอรมันล้ำกว่านั้นจ้า มีสามเพศไปเลยเก๋ๆ! เพศชาย,เพศหญิง และเพศกลาง โดยนามชี้เฉพาะคือ der, die และ das ส่วนนามไม่ชี้เฉพาะคือ ein, eine และ ein ค่ะ

บอกตรงนี้เลยว่า ไม่ต้องถามหาหลักเหตุผลว่าคำนามนี้ ทำไมถึงใช้คำนำหน้าเพศนี้ เพราะไม่มีตรรกะที่ชัดเจนแต่อย่างใด เน้นความจำล้วนๆ แม้จะมีหลักที่พอแยกได้อยู่บ้าง ก็จะมีคำที่เป็นข้อยกเว้นอยู่ดี เช่น der mann ( ผู้ชาย ) die frau ( ผู้หญิง ) อันนี้เข้าใจได้เพราะเพศกับคำนามตรงกัน แต่ der junge ( เด็กชาย ) กับ das Mädchen ( เด็กหญิง ) อันนี้จะงง เพราะเด็กชายตรงตามเพศ แต่เด็กหญิงเป็นเพศกลาง!? ถ้าไม่อยากสับสน แนะนำว่าอย่าผูกติดความหมายของคำกับเพศนำหน้า ให้จำๆ มันไปว่าอันนี้ใช้กับอันนี้ รวบตึงเป็นก้อนเดียวกันไปเลย จบ!

ถ้าต้องการแยกกลุ่มคำตามเพศ แนะนำให้ทำบัตรคำ ( flash card ) โดยใช้สีบัตรแยกกัน เช่น สีเขียวคือคำเพศชาย แดงคือเพศหญิง และน้ำเงินคือเพศกลาง เป็นต้น แล้วเขียนคำนามที่จะท่องในสีบัตรตามเพศ สมองจะจดจำสีได้ดีกว่าตัวอักษร และทำให้เราจำคำศัพท์นั้นได้เร็วกว่า ลองไปฝึกทำกันดูนะคะ