ไม่อยากลุกไปทำงาน! 7 สัญญาณชัดว่าเธอ 'หมดไฟ (Burnout)' และวิธีจุดไฟให้ตัวเองอีกครั้ง!!

สัญญาณแรกของการ burnout ที่สาววัยทำงานหลายคนมองข้ามคือ ' ประสิทธิภาพงานต่ำกว่าที่ตั้งใจไว้ ' ไม่ว่าจะด้วยความคาดหวังที่สูงปรื๊ดของตัวเอง หรือวัดผลได้เป็นรูปธรรมจากค่า KPI ของทีมก็ตาม พยายามเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเป้าที่บอสตั้งไว้ซะที ซึ่งเมื่อเป็นแบบนั้นหลายๆ ครั้ง หลายๆ เดือนติดต่อกัน ก็ย่อมทำให้ความมั่นใจของเธอลดฮวบ เฝ้าแต่ถามตัวเองว่าเราผิดตรงไหน จนถึงจุดนั้นก็จะตัดสินใจ ' เท ' ในเมื่อทำงานได้ไม่ดี ก็ไม่ทำมันเสียเลยก็แล้วกัน ยังไงสักวันก็คงโดนไล่ออก ค่อยหางานใหม่ทีหลังก็ได้!!! //มีคนคิดแบบนี้จริงนะทำเป็นเล่นไป

วิธีจุดไฟให้ตัวเองอีกครั้ง : หากเธอทำงานมาสักพักแล้ว บางทีความรู้สึกตื่นเต้น กระตือรือร้นสมัยเป็นเด็กใหม่ มันก็จางหายไปตามกาลเวลาเนอะ ลองคิดย้อนไปถึงโมเมนต์นั้น ความคิดความฝันช่วงนั้น ว่าตอนนั้นเธอต้องการอะไร อยากเป็นคนแบบไหน อยากขึ้นไปตำแหน่งอะไร แล้วกลับไปเป็นเด็กใหม่ไฟแรงคนนั้นอีกครั้งดูสิคะ!

ถ้าที่ทำงานเดิมยังมีที่ให้ไปต่อ ก็เริ่มทำแพลนทำงานใหม่ๆ ให้ตัวเอง ถ้าเป็นงานประเภทให้อิสระพนักงาน ก็ขอเข้าไปเสนอโปรเจกต์ใหม่ๆ ขอลองไปฝึกงานแผนกอื่นดู เธออาจจะได้ไอเดียใหม่ๆ ให้หัวเฟรชมากขึ้น แต่ถ้าที่นี่ถึงทางตันแล้ว คิดยังไงก็คงไปไม่ได้ไกลกว่านี้ อาจถึงเวลาที่เธอต้องหางานใหม่แล้วก็ได้นะ

สัญญาณที่สอง อันนี้น่าจะเกี่ยวกับนิสัยส่วนตัวของเธอโดยตรง คือธรรมชาติเป็นคนคิดลบอยู่แล้ว แม้ประสิทธิภาพในการทำงานจะดีเลิศเลอเพอร์เฟกต์ บอสชมในที่ประชุมทุกเดือนขนาดไหน เธอก็ยังรู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ดี แค่นี้ก็ชมแล้วเหรอ หรือที่จริงบอสแกล้งชมใช่ไหม ( เป็นงั้นไป ) หรือบางทีแพลนก็ดีอยู่แล้ว แค่เพื่อนในทีมตำหนิว่าเออ มันมีจุดด้อยตรงนี้นะ เพิ่มตรงนี้หน่อยไหม ก็รู้สึกแย่ หมดกำลังใจจะทำต่อ บางคนก็ฉีกทิ้งทำใหม่อีกรอบเลย บางคนหาว่าเพื่อนร่วมงานอิจฉาก็มี ความ perfecionist อะเนอะ ยิ่งทำใหม่ก็ยิ่งกินพลังงาน ไปๆ มาๆ ก็เกิดภาวะ burnout คิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป ฮือออ TT

สัญญาณที่สาม ขออ้างอิงถึงความต้องการพื้นฐานทางจิตวิทยาของมนุษย์สักนิด เมื่อเราถูกเติมเต็มด้วยปัจจัยพื้นฐานอย่างอาหาร ยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ความปลอดภัยในชีวิตแล้ว สเต็ปต่อมาคือเราต้องการ ' การยอมรับจากผู้อื่น ' และ ' การรู้สึกถูกเติมเต็ม เป็นส่วนหนึ่งของอะไรสักอย่าง ' ซึ่งในบรรยากาศออฟฟิศที่เคร่งๆ หรือมีแต่การแข่งขันของเพื่อนร่วมงาน ก็ไม่แปลกที่สาวๆ หลายคนจะรู้สึกเหนื่อย อ้างว้าง เครียด ไม่มีกลุ่มแก๊ง โดดเดี่ยว ยิ่งถ้างานปัจจุบันไม่ใช่สายงานที่เธอชอบด้วยแล้วล่ะก็ ภาวะ burnout มาแน่นอน แค่จะมาช้าหรือเร็วเท่านั้นเองค่ะ

วิธีจุดไฟให้ตัวเองอีกครั้ง : เข้าพบหัวหน้าทีมแบบ 1-1 แล้วอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง ก็เป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยได้ค่ะ แม้หัวหน้าจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้แบบ 100% แต่อย่างน้อยเขาก็ได้รับฟังปัญหา และอาจเสนอวิธีแก้ไขที่ดีกว่าเธอไปนั่งคิดหัวแตกอยู่คนเดียว หัวหน้าอาจเสนอให้เธอลองทำงานใหม่ๆ หรือตั้งค่า KPI ใหม่ที่เหมาะกับตัวเองมากขึ้น ทำให้เธอรู้สึกกลมกลืนกับบริษัทนี้ได้มากขึ้นค่ะ

ในทางกลับกัน ถ้าหัวหน้าไม่รับฟังปัญหาลูกน้อง ปล่อยไปตามยถากรรมแถมด่าเธอซ้ำ โดยไม่มีคำแนะนำให้พัฒนาตัวเอง รีบถอยออกมาหางานใหม่ด่วนๆ จะดีกว่า เพราะถึงเธอเป็นคนเก่ง หัวหน้าทัศนคติแบบนี้ก็ไม่น่าร่วมงานด้วยอยู่ดีค่ะ

สัญญาณที่สี่ เชื่อว่าสาวออฟฟิศในเมืองเกินครึ่งเป็นอยู่แต่ไม่รู้ตัว! ด้วยเนื้องานบางอย่างต้องเอากลับมาคิดต่อที่บ้าน เช่น งานสายครีเอทีฟ งานสื่อต่างๆ ที่กำหนดเวลาเดตไลน์ไม่แน่นอน บางทีนั่งคิดงานจนดึกดื่น ตีสองตีสามยังไม่ได้นอน แต่ต้องตื่นไปพรีเซนต์งานตอนเจ็ดโมงเช้า ไม่เคยนอนพอสักคืน คุณภาพการนอนคือพังมาก มันจะส่งผลต่อคุณภาพงานแน่นอน! มีงานวิจัยเผยแล้วว่า แค่อดนอนจากเดิมไม่กี่ชั่วโมง ก็ทำให้สมรรถภาพการทำงาน และสภาพจิตใจของเราเสื่อมลงแล้ว แล้วถ้าเป็นแบบนี้ต่อเนื่องหลายๆ ปี.... ไม่อยากจะคิดเลยค่ะ มันแย่กว่า burnout หลายเท่าแน่นอน

วิธีจุดไฟให้ตัวเองอีกครั้ง : ต้องจริงจังกับการนอนซะทีแล้วค่ะซิสขา! จากที่ปล่อยตัวเองตามเรื่องตามราว นอนกี่ชั่วโมงก็ได้ อดนอนเป็นประจำ เธอต้องเริ่มเซ็ตเวลาตื่น เวลานอนให้ชัดเจน และทำตามนั้นอย่างเคร่งครัด เลิกเล่นโซเชียลก่อนนอน ปิดแสง blue light ไม่ควรนอนต่ำกว่า 7-8 ชั่วโมง เพื่อให้ได้คุณภาพการนอนที่ดีที่สุดค่ะ!

แรกๆ อาจจะนอนไม่หลับ ก็ใช้ม่านกันแสง ดื่มนมอุ่นๆ เปิดเพลงคลอๆ ช่วยก็ทำให้เคลิ้มได้ หรือถ้าหลับยาก วิตามินเสริมอย่างเมลาโทนินก็เป็นทางเลือกที่ดี ยิ่งอายุมากขึ้น การอดนอนจะยิ่งบ่อนทำลายสุขภาพทั้งกายและจิตของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ หน้าจะแก่ก่อนวัย สมองจะเบลอ เอ๋อ เข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น! ทำงานแทบตาย สุดท้ายเอามาจ่ายให้หมอ ถามตัวเองซิว่าคุ้มมั้ย?

สัญญาณที่ห้า ที่จริงก็คล้ายๆ กับทัศนคติคิดลบที่บอกไปในข้อบนๆ นั่นแหละ แต่บางคนเขาไม่ได้แค่คิดลบธรรมดา แต่มีความกลัว ระแวงกับสิ่งรอบข้างอยู่ตลอดเวลา ฟีลลิ่งเวลาออกไปพรีเซนต์นอกห้องเรียน แล้วเราจะตื่นเต้นจนตัวสั่น แต่สำหรับบางคน ความรู้สึกนี้จะมีอยู่ตลอดเวลา ยิ่งเป็นวัยทำงานที่เครียดกว่า ยิ่งหวาดกลัว เครียดกว่าเดิมเป็นทวีคูณ จนบางทีกระทบกิจวัตรในชีวิตประจำวันไปโดยสิ้นเชิง จะไปกินข้าวกับเพื่อน จะเดทกับแฟนก็ยังห่วงแต่เรื่องงาน กลัวโดนบอสคอมเมนต์ไม่ดี บางคนตื่นตระหนกมากๆ ถึงกับต้องกินยาระงับประสาทก็มี ซึ่งอาการแบบนี้ burnout จะมาเยี่ยมในไม่ช้า

วิธีจุดไฟให้ตัวเองอีกครั้ง : เพราะความหวาดกลัวแองแฝงอยู่ภายในจิตใจ สิ่งที่จะช่วยได้คือการตั้งสติ นั่งสมาธิค่ะ! เอ้าอย่าเพิ่งขำ การฝึกสูดหายใจลึกๆ อย่างมีคุณภาพเนี่ย ช่วยลดอาการตื่นตระหนกได้เยอะเลยนะ จะฝึกที่บ้านหรือที่ทำงานก็ได้ เวลารู้สึกกลัว ตื่นเต้นมากๆ จนตัวสั่น ให้ปิดตา สูดหายใจลึกๆ 10 ครั้งช้าๆ ควบคุมจังหวะการหายใจเข้าออก ฝึกให้เป็นกิจวัตรประจำวันได้ยิ่งดี

การนวดผ่อนคลายในสปา เช่น การนวดคอ นวดตัวอโรม่าก็ช่วยผ่อนคลายความเครียดได้เช่นกัน ใครไม่เคยนวดมาก่อนจนหัวตึง บ่าตึง หลังเจ็บไปหมด ลองนัดคิวนวดสปาดีๆ สักครั้ง แล้วสาวซิสจะรู้สึกตัวเบาหวิว สบายใจ จนติดใจว่าทำไมไม่มาทำตั้งนานแล้ว คอนเฟิร์ม!