#คุยกับตัวเอง ep.1 - ว่าด้วยเรื่องเนื้อคู่ ที่บอกว่า “ยังไม่ถึงเวลา” แล้วเวลานั้นมื่อไหร่จะมาถึง ?

เนื้อคู่อยู่ที่ไหน? เนื้อคู่ของเราเป็นหมาได้รึเปล่า? หรือว่าเราจะไม่มีเนื้อคู่! รับรองว่า ep. นี้เป็นมิตรกับทั้งคนโสดสนิทและไม่สนิท อ่านจบแล้วจะรู้ว่าไม่ต้องรอชาติหน้า วันนี้แหละ เนื้อคู่จะปรากฏ!

Do you believe in destiny ? เวลานึกถึงคำถามเรื่องเนื้อคู่ เรื่องพรหมลิขิตทีไร ในหัวมักจะนึกไปถึงเสียงของชาคริต (พระเอก) ในหนังเรื่องกุมภาพันธ์ทุกที

เคยตั้งคำถามกับตัวเองเหมือนกันว่าแล้วเราเองน่ะ เชื่อในเรื่องพรหมลิขิตมั้ย พอลองค่อยๆ คิดตามก็ตอบได้ว่า เชื่อ นะ ส่วนนึงอาจเพราะว่าชอบอะไรที่มันเป็นความบังเอิญ มันดูมีเสน่ห์บางอย่างที่แตกต่างจากความตั้งใจ เป็นอะไรที่อธิบายหาที่มาที่ไปได้ยาก แล้วสิ่งนั้นเกิดขึ้นอย่างที่ไม่ทันมีใครคาดคิดไว้

อีกส่วนนึงอาจเพราะเราคิดว่ามันก็เกิดขึ้นกับตัวเองหลายครั้ง ซึ่งบอกก่อนว่าพรหมลิขิตในความหมายของเราคือ สิ่งที่มันบังเอิญเกิดขึ้น โดยเบื้องหลังนั้นอาจเกิดจากความตั้งใจ เช่น a ตั้งใจจะไปซื้อขนมที่ร้านอาหาร ส่วน b ตั้งใจจะทำขนมที่ชอบให้อร่อยและขายทีร้านอาหาร a กับ b ก็เลยมาเจอกันด้วยความบังเอิญ ที่มาจากความตั้งใจของตัวเองในคนละแบบ..อะไรแบบนี้ที่สำหรับเราเรียกว่าพรหมลิขิต

แล้วถ้าถามต่อว่าเนื้อคู่ล่ะเชื่อมั้ย เอาจริงๆก็เชื่ออีกน่ะแหละ แต่เราเชื่อเพิ่มเติมไปอีกว่า เนื้อคู่ของเรา พรหมอาจจะลิขิตไว้อีกคนนึง แต่ในชีวิตจริง เราอาจเลือกคบกับอีกคนนึง โดยที่ในอนาคต เราอาจลงเอยกับคนที่เราเลือกคบนี้ ด้วยจิตที่เราเลือกเองและเราตั้งใจไว้ หรืออาจจะผันแปรไปลงเอยกับคนที่พรหมเค้าลิขิตไว้ให้ก็เป็นได้ แต่จุดนี้คงไม่มีใครรู้ เพราะมันยังมาไม่ถึงน่ะสิ

เพราะงั้นพอเวลามีคนมาถามว่า เมื่อไหร่จะเจอคนที่ใช่ เมื่อไหร่เนื้อคู่จะมา เราก็เลยมักตอบว่า “เดี๋ยวก็มา, ยังไม่ถึงเวลา” ไปซะทุกครั้ง ไม่ได้ตอบส่งๆนะ แต่เพราะมันยังมาไม่ถึงจริงๆ อะ

เพราะไอ้ความตั้งใจของเรา กับของอีกคนนึงมันอาจจะยังไม่ตรงกัน มันยังไม่บังเอิญมาตรงกันซักที อย่าง a กับ b ที่กว่าจะมาเจอกันไม่รู้ว่าต้องเคยคลาดกันมาแล้วกี่ครั้ง เดินสวนกันมาแล้วกี่หน เมื่อจังหวะมันยังไม่ได้ มันยังไม่ใช่เวลาของมัน ยังไง้มันก็ยังไม่เจอ หรือถึงเจอก็ยังไม่ได้พัฒนาไปมากกว่านั้น และในทางกลับกัน หากยิ่งเฝ้ารอให้มันเกิดขึ้นล่ะก็ยิ่งไม่แนะนำเลย เพราะมันจะกลายเป็นทำให้เราทุกข์ ไม่เป็นอันทำอะไร เสียเวลาชีวิตไปเลยเปล่าๆ ด้วยซ้ำ

ตอบได้เลยว่า ไม่รู้ ใครจะไปรู้ล่ะ แต่สิ่งที่รู้คือทุกคนสามารถทำความตั้งใจของตัวเองต่างๆ ให้มันเกิดขึ้นได้นี่ คุณตั้งใจจะทำอะไรล่ะ ตั้งใจจะไปซื้อกาแฟที่ร้านนี้ดูน่าอร่อยดี ก็ไป ตั้งใจจะไปเลือกดูหนังสือซักเล่มที่แผงตลาดแถวบ้าน ก็ไป จะตั้งใจไปปั่นจักรยาน วิ่งมาราธอน คาเฟ่ฮอปปิ้ง นั่งรถเมล์เล่น ชิลล์กับเพื่อนในผับ ก็ไป ตั้งใจไปทำในสิ่งที่คุณชอบอะ สิ่งที่คุณสนใจจริงๆ หรือถึงไม่สนใจ แต่ก็ไปเพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง นั่นคือสิ่งที่ควบคุมได้ ทำไปเลย

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าให้รอ งอมือเท้าอยู่เฉยๆ รอพระเอกขี่ม้าขาว รอเนื้อคู่มาหาด้วยความบังเอิญอย่างนั้นหรอกนะ (หลายคนอาจจะทำอย่างนั้นแล้วได้ดี มันก็ขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัย บุคลิกของคนแต่ละคน แต่ไม่ได้เกิดขึ้นกับคนทุกคนแน่นอน)

และก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่ตั้งใจค้นหา เลือกพุ่งชนเนื้อคู่ด้วยตัวเองนั้นจะไม่มีวันได้คนดีๆ ด้วยนะ .. คนที่ตั้งใจทำแบบนั้นแล้วได้เจอคนที่ใช่ก็มีเยอะ อยู่กินกันเกินครึ่งชีวิต แต่ก็อย่างที่บอกว่าขึ้นอยู่กับคน บุคลิก ลักษณะนิสัย และขึ้นอยู่กับโอกาสที่เข้ามาด้วย

เมื่อเวลาเดินทางมาถึง และคิดว่าเราเจอเนื้อคู่แล้ว แต่ก็ยังไม่ใช่ตอนจบ เพราะสิ่งสำคัญคืออย่าลืมรักษาความสัมพันธ์นั้นไว้ให้ดี หมั่นปรับตัว เรียนรู้กันและกัน ไม่กะเกณฑ์ความสัมพันธ์นั้นไว้เพียงกรอบของคำว่า 'เนื้อคู่' จนใช้ชีวิตร่วมกันอย่างไม่เป็นธรรมชาติ 

หรือถึงแม้ว่าสุดท้ายความบังเอิญเกิดขึ้นมาแล้ว เราคิดว่าเจอเนื้อคู่ แต่ปรากฏว่ายังไม่ใช่สำหรับเรา มันยังไม่เวิร์คแบบที่ใจต้องการ ทำให้เราและเขาอาจหลุดจากวงโคจรของกันและกันไป นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่มีเนื้อคู่ หรือไม่มีใครที่พรหมลิขิตไว้ให้นะ

เราอาจลองหันมาสำรวจตัวเองอีกครั้งว่าเรายังขาดอะไรไปหรือไม่ ล้นตรงไหนไปรึเปล่า ลองมองตัวเองอย่างเป็นกลางที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้ามั่นใจแล้วว่าเราก็ไม่ได้เสียหายตรงไหน ก็อย่าเพิ่งท้อใจ เราอาจจะยังไม่เจอคนที่แมทช์กับเราจริงๆ แต่หากว่าพบว่าอะไรที่ลองปรับแล้วเราสบายใจที่จะทำ ก็ลองทำดู ไม่เสียหาย เพราะพรหมอาจจะลิขิตให้แล้วแต่เนื้อคู่อาจยังไม่ใช่คนนี้แค่นั้น

หรือบางที พรหมอาจจะไม่ได้ลิขิตเนื้อคู่เราให้มาเป็นในรูปของคนรักเสมอไป อย่างคติที่ว่า “เนื้อคู่ที่ถูกใจ ไม่เท่าเนื้อสันในที่ติดมัน” เค้าอาจมาในรูปของน้องรัก พี่ที่รัก เพื่อนรัก กัลยาณมิตร ครอบครัว หรือแม้แต่สัตว์โลกน่ารักทั้งหลายที่เรารักและเอ็นดูเค้ามากก็เป็นได้ หรือจะสรุปง่ายๆ ว่าเป็นภาวะคนโสด ก็คงไม่ผิด แต่จะเป็นอะไรไปล่ะ ก็ถ้าโสดแล้วมีความสุขกับสิ่งรอบตัวอื่นๆ เนื้อคู่ก็เลยอยู่ในรูปแบบอื่นก็ได้ไง

และสุดท้ายคนที่จะไขปริศนานี้ได้ ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอเนื้อคู่ ก็อยู่ที่ตัวคุณเอง

เพราะสิ่งสำคัญคือ เรายังมีตัวเองอยู่กับเราตลอดเวลา อย่าลืมคุยกับตัวเอง เพราะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนที่เป็นเนื้อคู่ของเรามาตลอดก็คือตัวเราเองด้วยนะ ตั้งแต่ตอนเกิด ตอนเริ่มเรียนรู้ มีความคิด ตัดสินใจในแบบของตัวเอง เราก็ปรึกษากับตัวเองมาได้ตลอด

ที่พูดนี่ไม่ได้โลกสวย หรือพูดเพื่อให้ใครสบายใจขึ้นนะ แต่เราเชื่อจริงๆ ว่าเวลามันมีทางเดินของมัน เราก็มีทางเดินของเรา ต่างคนต่างตั้งใจอยากให้เกิดอะไรก็ทำไป แล้วสิ่งอื่นนอกเหนือจากนั้นเป็นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ไม่ต้องตามหาอย่างร้อนรน ไม่ต้องรอคอยอย่างนิ่งเฉย โฟกัสสิ่งที่เราสนใจไป แล้วเดี๋ยวถึงเวลา ก็มาเอง เหมือนเวลาที่เรารอคอยวันศุกร์ มันมาช้าใช่มั้ยล่ะ แต่ถ้าวันไหนงานยุ่งทั้งวัน โอ้ยวันศุกร์วันเสาร์มาไม่ทันรู้ตัวเลยล่ะ จริงป้ะ