Daredevil(แดร์เดวิล)

                                  ▶  iIntro

‘ Re-rewind Friday night, never forget it How
you let me go No more lies I'll be fine I know where I'm headed Probably should've known

นึกย้อนกลับไปถึงคืนวันศุกร์
ฉันคงไม่มีทางลืมแน่ๆ ที่เธอทิ้งฉันไป จะไม่ต้องฟังคำโกหกอีกแล้ว
ฉันจะไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้ว่าฉันกำลังมุ่งหน้าไปทางไหน จริงๆก็น่าจะรู้อยู่แล้วด้วยซ้ำ

And now you're gonna say, "Pretty, please forgive
me." Fool me once, told you twice you're gonna regret it Now you're all alone, yeah

และตอนนี้ เธอก็กำลังจะบอกว่า "ที่รัก
ยกโทษให้ฉันด้วยนะ" หลอกฉันเพียงครั้ง
ฉันก็จะย้ำให้เธอถึงสองครั้งเลยว่าเธอจะต้องเสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป และตอนนี้เธอก็ต้องอยู่ตัวคนเดียวไปนะ

Turns out that no one can replace me I'm
permanent, you can't erase me I'll help you remember me one
more kiss is all it takes I'll leave you with the memory and
the aftertaste

กลับกลายเป็นว่า ไม่มีใครมาแทนที่ฉันได้เลย ฉันน่ะจะอยู่ในใจเธอไปตลอดกาล
เธอลบฉันไปจากใจเธอไม่ได้หรอก

ฉันจะช่วยให้เธอจำฉันได้แค่จูบเดียวก็พอแล้วฉันจะทิ้งเธอไว้กับความทรงจำ และรสชาติที่ไม่มีวันลืมลง’

                                                                                          Shawn Mendes - Aftertaste

“นายน้อยครับ วันนี้เวลา11โมงต้องไปพบลูกค้านะครับ ผมเกรงว่านายน้อยจะไม่ทันเลยต้องมาเตือนก่อน”

“ขอโทษด้วยนะ วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะไปพบใคร”

“แต่นายน้อยครับ..”

“ลูกค้าสั่งงสกอร์เปียน วีซี. 61 และกล็อก 18 เอ็มพี5 กระสุน
9x19 ม.ม.แบบพาราเบลลัม
ปืนกลมือทอมป์สันของอเมริกาที่ใช้กระสุน .45 เอซีพีและเอฟเอ็น พี90
ของเบลเยี่ยมซึ่งใช้กระสุน 5.7x28 ม.ม. รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในโน๊ตที่ฉันส่งให้นาย”

เนื่องจากเป็นคำสั่งของเจ้านายลูกน้องคนสนิทจึงจำเป็นต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความตามที่เจ้านายบอก

“งานนี้ไม่ถือว่าใหญ่
แต่ฉันอยากให้นายระวังตัว ฉันไม่ไว้ใจเขา ..”

เด็กหนุ่มวัย23บอกลูกน้องที่อายุมากกว่าเป็นรอบด้วยท่าทางกังวล
ถึงแม้เขาจะปกปิดอาการต่างๆได้ดี แต่เขาไม่เคยโกหกลูกน้องมือขวาที่อยู่กับเขามาตั้งแต่เกิดได้เลย

“กังวลหรือครับ?”

“เขาเคยทำธุรกิจกับคู่แข่งฉันมาก่อน
ฉันไม่แน่ใจว่างานนี้เขาจะมาลูกไม้ไหน”

“ไม่ต้องห่วงครับ
ผมจะเตรียมแผนรับมือไว้ถ้าเขาตุกติกขึ้นมา”

“อืม
ฉันให้80% ถ้างานสำเร็จดี”

“แน่นอนว่าต้องเป็นแบบนั้นครับนายน้อย”

เขาพยักหน้าเบาๆให้กับลูกน้องก่อนจะบอกให้ออกไปทำงานตามที่คุยกันไว้

  ‘เอทิล’
นักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์หนุ่มวัย23
ที่ภายนอกอาจจะดูเหมือนนักศึกษามาดขรึมธรรมดา
แต่ใครจะรู้ว่าเด็กหนุ่มอายุน้อยคนนี้จะเป็นคนควบคุมแดร์ ‘Darkdevil’  แดร์ที่รวบรวมผู้คนที่เต็มไปด้วยกิเลศความอยากได้อยากมีทรัพย์สมบัติจากพนัน
หรือนักเสพย์นักสุรา สถานที่คนทั่วไปคาดไม่ถึง
แหล่งมั่วสุมที่มีระบบการจัดการเป็นเลิศแม้กระทั่งตำรวจสายตรวจของเมืองยังจับไม่ได้
..เพราะดาร์คได้ถูกออกแบบโดยสถาปนิกที่เก่งที่สุด
เขาออกแบบโครงสร้างภายในที่ซับซ้อนบวกกับความฉลาดของเอทิลที่สร้าง ‘ห้องลับ’ ต่างๆไว้ใช้งานหรือหลบตำรวจ
ด้วยเหตุนี้ทำให้ดาร์คมีลูกค้ามากมายที่เดินเข้ามาเพื่อเพลิดเพลินกับสิ่งยั่วยุเหล่านี้
ถึงแม้ดาร์คจะเป็นทั้งสถานที่ให้ความบันเทิงและตลาดมืดขนาดใหญ่แต่เรื่องนึงที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ที่นี่คือความสัมพันธ์กับหญิงสาว
เพราะเขาไม่อยากให้ที่ที่เขาดูแลต้องแปดเปื้อนกามราคะ
อาจจะดูไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับคนอื่นๆแต่สำหรับเอทิลแล้วมันคือเรื่องที่ปวดใจมากที่สุด
ทุกคนล้วนมีความทรงจำที่ลืมไม่ลงกันทั้งนั้น..

09.45 PM at PartyDareday

“อ้าว!เฮีย
ทำไมมานั่งมืดๆตรงนี้ ไม่ออกไปสนุกกันหน่อยหรอครับ” หนุ่มน้อยวัย19เดินเข้ามาพร้อมคำทักทายพี่ชายอย่างอารมณ์ดี

“ฉันบอกแล้วไงว่าปาร์ตี้คือเรื่องที่น่าเบื่อ” เขาตอบกลับเสียงเรียบ

“โธ่
ไม่มีสาวๆเฮียก็เข้าไปดื่มอะไรก็ได้นี่ครับ
ดูพี่ไลท์สิยิ้มหน้าบานเต้นรำกับสาวที่ไหนนู้น” เด็กหนุ่มชี้นิ้วเรียวไปทางพี่ชายคนโตพร้อมกับทำท่างล้อเลียน

“แกไปเล่นตรงนั้นนะพิล”
เอทิลชี้ไปที่หน้าประตูทางเข้างานอย่างมั่วๆ

“นี่ก็ชอบแกล้.. 
เดี๋ยวเฮีย นั่นใช่เจ้ริต้าไหม?” น้องชายบ่นยังไม่จบก็ต้องชะงักลงเมื่อเห็นหญิงสาวคุ้นหน้ายืนอยู่หน้างาน

“ริต้า.. งั้นหรอ..”

เมื่อได้ยินชื่อที่เขาไม่ได้เจอมานานทำให้เอทิลรู้สึกใจเต้นขึ้นอีกครั้ง
อาจด้วยเรื่องที่เขาไม่ได้เจอเจ้าของชื่อมานาน หรือเพราะเจ้าของชื่อได้ทำเรื่องที่เขาจำฝังใจมาตลอด5ปี ..แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะเรื่องอะไรก็ตาม
เขาจะต้องไม่เจอเธอ เขาต้องหลบหน้าเธอสิ ใช่ เขาต้อง..

“สวัสดีครับเจ้ริต้า
^^”

เสียงน้องชายตัวแสบเดินไปทักผู้หญิงคนนั้น
คนที่เขา..
รอมา5ปี

“Good
evening my bro”

เสียงหวานเอ่ยสำเนียงอังกฤษที่คุ้นหูออกมา
มันทำให้เขาอยากหนีจากตรงนั้นแต่อีกใจเขาก็อยากลุกขึ้นไปทักทายและสวมกอดเธอสักครั้ง..

“Hi เอทิล
ไม่เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นนะเนี่ย”

นั่นไง.. เอทิลกำลังจะลุกเดินหนีก็ต้องเจอกับหญิงสาวร่างบางที่โผล่มาตรงหน้าแบบดื้อๆ
พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสไม่เปลี่ยนแปลงจาก5ปีก่อน
ถึงแม้ว่าการแต่งตัวเธอจะเปลี่ยนจากเดรสสีสดใสไปเป็นดาร์คโกธิคก็ตาม

“หวะ.. หวัดดี” เขาตอบเก้กังพร้อมพยายามมองหาน้องชายตัวแสบเพื่อหลบสถานการณ์นี้

“พิลเขาบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ
ไม่อยู่แถวนี้หรอก ว่าแต่นาย..”

“ฉันลืมมือถือไว้ในบ้าน
ขอตัวก่อนนะ” เขาโกหกเธอไปอย่างนั้นทั้งๆที่การกระทำนี้ตรงข้ามกับความต้องการของเขา

“ไม่เป็นไรทิล
ไว้เจอกันใหม่นะ ^^”

เธอยิ้มให้เขาอีกครั้งเพื่อเก็บอาการที่หน้าเสียเล็กน้อย

‘ผมพยายามสร้างกำแพงมาตลอด5ปี
ผมพยายามที่จะไม่คิดถึงเธอ ผมพยายามที่จะลืมเธอ แล้วทำไมเธอต้องกลับมาทำร้ายผม
ภายในเวลาไม่กี่นาที..
กำแพงที่สร้างมาทั้งหมดมันพังลงทำไมครับ? ผมเกลียดอาการนี้มากที่สุด’

“ไม่เป็นไรหรอกเอทิล
เราจะได้เจอกันอีกนาน ..แน่ๆ” หญิงสาวพูดกับเขาส่งท้ายเสียงเบา
หลังจากที่เขาเดินหันหลังออกจากบทสนทนา

                                                              ‘ขอโทษจริงๆนะครับ
..มาร์การิต้า’