[นิยาย] โซ่พิสุทธิ์ โดย ภาพิมล - บทนำ

ธีธัชนึกถึงบ้านหลังเล็ก ล้อมรอบด้วยไม้ดอกนานาพรรณอันเป็นกิจการเล็ก ๆ ของครอบครัวเจ้าหล่อน เขาเคยมาบ้านอดีตคนรักแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น สมัยที่เธอบอกว่ามีแหล่งเลือกซื้อดอกไม้สำหรับจัดสวนหน้าบ้านของเขา ก่อนจะเฉลยว่าสวนเล็ก ๆ นั้นคือบ้านของเธอเอง ทว่าแม้เวลาผ่านไปธีธัชกลับจำบ้านของอดีตคนรักได้ไม่ลืม

เสียงโทรศัพท์ร้องดังขึ้นขัดจังหวะรำลึกความหลัง ชายหนุ่มกดปุ่มรับสายบนพวงมาลัยอย่างคาดเดาได้ว่าใครคือคนโทร. เข้ามา

" คร้าบ " เขาเอ่ยเสียงยานคาง

" เป็นไง แฟนเธอว่าไงบ้าง " เสียงเข้มทว่าเป็นเสียงของผู้หญิงดังมาตามสาย

ธีธัชกลอกตาอ่อนใจ ปุ้มปุ้ยคือผู้จัดการส่วนตัวของเขา และเป็นคนต้นคิดให้เขาต้องเดินทางมาที่นี่นั่นเอง

" แฟนเฟินอะไรพี่ ก็พี่ให้ผมเลิกกับเขาเอง "

" อย่ามาทำเสียงอย่างนี้นะธีร์ นายนั่นแหละทำอะไรไว้ในอดีตถึงต้องคอยมาตามแก้ข่าวอย่างนี้ไง ฉันไม่ได้มีแค่นายคนเดียวนะที่ต้องดูแล "

" งั้นพี่ก็ไปดูคนอื่นเถอะ ได้เรื่องว่าไงผมก็โทร. ไปรายงานเองล่ะน่า "

ดาราหนุ่มกดตัดสายทันทีที่จบประโยคนั้น ก่อนจะสบถอย่างหัวเสียลับหลังผู้จัดการสาวหล่อที่นับวันก็ยิ่งเผยธาตุแท้ออกมา นับแต่เขามีข่าวฉาวว่าซุกลูกเมีย ซ้ำเรตติ้งละครเรื่องล่าสุดก็ต่ำกว่าทุกเรื่องที่ผ่านมา

จริงๆ ข่าวนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มีมูลเสียทีเดียว ชั่วแต่ว่ามันเป็นความลับที่เขาปกปิดมานาน ผู้เดียวที่รู้เห็นก็คือปุ้มปุ้ย ผู้ ' จัดการ ' ทุกเรื่องของตน

..................

ดอกไม้สีสันสดใสในกระถางน้อยใหญ่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบอยู่ด้านหน้าตัวบ้านสองชั้นสีเขียวอ่อน นอกจากบ้านที่คุ้นตาแล้ว รถญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่ซึ่งจอดอยู่บนพื้นดินลูกรังข้างตัวบ้านก็คุ้นเคยในความทรงจำเขาดี

ธีธัชก้าวตามทางเล็กที่เว้นไว้ระหว่างแปลงดอกไม้มาถึงตัวบ้าน เขาตบสันมือลงบนโอ่งดินใบใหญ่ขณะครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดีหากไม่ได้พบเธอวันนี้

" มัท! มัทรี อยู่ไหม " ชายหนุ่มเอ่ยเรียกพลางหมุนลูกบิดประตูที่ติดล็อก
" ค่า สักครู่นะคะ " เสียงตอบรับดังมาจากชั้นบน

เขาก้าวถอยพลางแหงนมองขึ้นไปเพื่อหาที่มาของเสียงนั้น แล้วก็ต้องนิ่วหน้าประหลาดใจเมื่อหัวใจตนกลับมาเต้นแรง นี่เขากำลังตื่นเต้นที่จะได้เจออดีตคนรักหรือแม่ของลูกน่ะหรือ อาจเพราะเวลาที่ผ่านไปทำให้จินตนาการถึงเจ้าหล่อนในรูปแบบต่างๆ นานา

" มาแล้วค่ะๆ " เสียงใสร้องบอกมาก่อนตัว